Moederdag, voetbal en zoenende mannen

Het was vandaag Moederdag in Argentinië (dia de la madre) en het komt eigenlijk neer op hetzelfde als de Moederdag die wij in Nederland kennen. De kinderen en vader geven de moeder cadeautjes en bedanken haar voor al haar steun en toeverlaat in al die jaren, de bammetjes die ze hun meegaf, hun vieze onderbroeken die ze waste en al die keren dat ze hun verzorgde wanneer ze ziek op bed lagen.

Ook in mijn gezin deden ze aan Moederdag en dit werd gevierd met cadeautjes en een lunch dat eigenlijk meer leek op een buurtbarbecue. De overburen kwamen ook lunchen met hun dochter, schoonzoon en kleinkinderen. We zaten allemaal aan tafel met een broodje, stukjes worst, kaas, wat zure groenten, wanneer plots de zoon aankomt met een gigantische schaal vol met vlees van de barbecue. Zelf ben ik geen gigantische fan van vlees, maar dit kon ik niet overslaan. Niet alleen omdat dat onbeleefd is, maar ook omdat je dit gewoon niet mag missen. Alsof ik nog niet vol genoeg zat sloten we de lunch af met ijs. Twee grote piepschuimen bakken werden tevoorschijn gehaald en ik kreeg een bak met verschillende soorten ijs. Achter één ding ben ik wel achtergekomen de afgelopen twee dagen en dat is dat ik zeker niets tekort kom en zal komen.

Na de lunch was het tijd voor voetbal. Net als in Nederland werken verschillende clubs in Argentinië ook hun wedstrijden af op zondag. Zo geschiede, hop de auto in en gaan! In mijn gezin supporten ze de club "Gymnasia" (die zich de wolven, "LOBOS", noemen) de stadsvijand van het iets bekendere "Estudiantes".

Eenmaal aangekomen bij het stadion wordt me duidelijk dat het een echte arbeidersclub is. Rond het stadion hangt een gemoedelijke sfeer en mensen ontmoeten elkaar op de hoeken van de straten rond het stadion. Overal zijn eet- en drinkkraampjes te vinden, alsmede veel politie: Te paard, voet, op de scooter of motor of lekker mañana mañana hangen in de politiewagen alsof je naar een cliché donutvretende Amerikaanse politieagent kijkt.

Eenmaal in het stadion besef ik me dat ik echt een typisch Latijns-Amerikaans stadion ben zoals je die in de vele filmpjes op tv ziet waar op hol geslagen mannetjes in de hekken vliegen en inbeuken op de supporters van de tegenpartij en de ME. Gelukkig bleef deze situatie mij bespaard, maar vergeleken met voetbalwedstrijden in Nederland is het wel de omgekeerde wereld (misschien omdat Argentinië aan de andere kant van de evenaar ligt?). Ook noemenswaardig, waren de verkopers die nog ouderwets met hun waren de tribune opgingen en zich helemaal schor schreeuwden om wat centjes bij elkaar te harken.

maar wat dus het geval is, is dat in tegenstelling tot Nederland een kaartje nog wel redelijk te betalen is, namelijk 80 Pesos, wat omgerekend €10,- is. Het stadion is vrij oud en een groot deel van de tribune aan de lange zijde tegenover de hoofdtribune ontbreekt gewoon. Dit simpelweg, omdat er nog geld ontbreekt om deze te verwezenlijken. Het uitvak is leeg, omdat uitsupporters niet toegestaan zijn en hier kunnen de politieagenten rustig in het zonnetje zitten, uit hun neus vreten en aan hun kont krabben tot ze eventueel aan de bak moeten. Zitjes zijn er niet in het stadion, het zijn gewoon stenen balken waar je kunt zitten, maar dat doet natuurlijk niemand. Dat je heel de wedstrijd moet staan is maar goed ook, want binnen no-time zijn de balken begeven van uitgespuugde zonnebloempitjes.

Wat me ook opviel was dat er erg veel vrouwen in het stadion aanwezig zijn die niet net als in Nederland continu worden belaagd en uitgemaakt voor van alles en nog wat door hitsige, zielige niets presterende losertjes die soms vergeten dat ze voetbal aan het kijken zijn. In Argentinië is het blijkbaar een uitje met het gezin, waar je vrienden ontmoet en probeert je team naar een overwinning te schreeuwen.

Over de wedstrijd zal ik het verder niet hebben, maar dat de Eredivisie niet de enige "Mickey Mouse" competitie is weet ik nu wel. De wedstrijd was werkelijk waar niet om aan te gluren. Openen naar de andere kant kennen ze blijkbaar niet, de lange bal werd continu gehanteerd en de aanwezige scouts uit Hollywood konden na de wedstrijd een aantal contracten afsluiten met spelers om deze laten te figureren in hun nieuwste films. Als jullie denken dat voetballers als Ronaldo goede acteurs zijn dan denken jullie verkeerd. De voetballers hier zijn Tom Hanks en Ronaldo is meer de Matthew Mcconaughey, het heeft een leuk koppie, maar het acteren lijkt echt totaal nergens op.

Een ander opmerkelijk feit vind ik dat de mannen elkaar zoenen. Al vind ik het op straat en thuis niet zo raar dat ze elkaar groeten met een zoen, maar in het stadion geeft het te denken. De afgelopen tijd was homoseksualiteit in de voetbalwereld een hot item in Nederland en daarom vind ik dit grappig om te zien. Voor alle duidelijkheid, ik heb totaal niets tegen homoseksuelen en sluit me ook zeker niet aan bij mensen als meneer van der Gijp. Maar in een land als Argentinië in Latijns-Amerika waar door "machismo" homoseksualiteit niet het meest toegankelijke gespreksonderwerp is, is het opmerkelijk om te zien dat de mannen elkaar bij het groeten maar ook bij het vieren van een doelpunt elkaar een zoen op de wang geven. Stel je de situatie even voor in een stadion in Nederland, dan heb je binnen luttele seconden 20 k*nkerhomoooos om je oren gekregen.

Terug naar de wedstrijd. Het publiek was zo nu en dan aanwezig en met name op de momenten dat Gymnasia gevaarlijk werd. Verder viel het vaak stil totdat de trommels weer begonnen te roffelen en een paar overenthousiaste mannen begonnen te springen, terwijl ik het daar veel te warm voor vond. Enfin, Gymnasia kwam in de eerste helft nog op een 1-0 voorsprong, waarna het leek of de hele tribune vol zat met Spaanse en Italiaanse c-commentatoren: Gooooooooooooooooooool, gooooooooooooooooooool, gooooooooooooooool. Vrij komisch is het echter allemaal wel, maar toen de tegenstander Olympico de 1-1 maakte en later zelfs de 1-2 vlogen de kutten van moeders door de lucht en was de sfeer opeens een stuk minder gezellig. Vlak voor tijd maakte Gymnasia nog de gelijkmaker en gingen de supporters na afloop moe en voldaan hun avondeten tegemoet.

Dit was mijn eerste ervaring met een voetbalwedstrijd in Argentinië en de dag zit er bijna op. Morgen vroeg gaat mijn studieavontuur
beginnen en dan rest mij nu enkel nog een avondmaaltijd te nuttigen en m'n oogjes te sluiten. En of mijn gezin echte fans zijn van Gymnasia? Vraag het de hond, genaamd LOBO!!